Za kilka dni minie miesiąc od mojego powrotu z Wilna. Z wyjazdu pozostały już tylko wspomnienia i zdjęcia, a wśród nich i te z Cmentarza na Rossie. Dzisiejszy, zaduszny dzień jest wyjątkową okazją do powtórnego zagłębienia się w nostalgiczne alejki położonej na wzgórzu wileńskiej nekropolii. Polskie imiona, nazwiska i epitafia. Szczególne to miejsce dla każdego Polaka, miejsce, które poeta Witold Hulewicz opisał tak:
„Wileńskie cmentarze mają pejzaż gór,
umarli tu jeden ponad drugim leżą,
szczeble innemi miarami się mierzą…”
I w rzeczy samej czas tu przystanął, z innej perspektywy można tu spojrzeć na otaczającą nas rzeczywistość. Na stromych zboczach, wśród bujnych drzew leżą obok siebie i jeden ponad drugim lekarze, poeci, artyści, politycy i zwykli obywatele, potomkowie dawnej Rzeczpospolitej Obojga Narodów.
Kanał RSS
